Vrijdag 12 maart was het dan zover. Maanden van voorbereiding om de relevante informatie bij elkaar te krijgen/bellen en te selecteren. Om een Verklaring op- en bij te stellen (4 kantjes). Het helpt bij het verwerken en het een plek geven, maar is ook pittig. Ik loop mijn adreslijsten van die tijd door.. een hoop mensen heb ik sindsdien niet meer gesproken. Een paar wil/moet ik bellen voor concrete informatie. Ik schroom ze bijna te bellen, misplaatste schaamte dat ik niet eerder heb gebeld.. Maar bij beide meteen blijheid mij weer te spreken. Dat doet me erg goed. Verder spreek ik ook Jeroen weer, de getuige en de student die een verklaring heeft gegeven toen. Hierdoor werd de aansprakelijkheid door Connexxion en door Allianz erkend en klein jaar na het ongeval. Maar nu terug naar het gesprek.
De oudere (stempel) man van Allianz zegt 'Ja, ik heb alles gelezen. Tja dat is niet zo best hoe mijn collega's en de advocaat de afgelopen 10 jaar gehandeld hebben. Vervellend voor je. Het schoot onder de radar bij ons, niet goed. Helaas heb je na het bus trauma daardoor ook een 2e trauma.. Maar we doen het nu anders dan vroeger. En we kunnen er een klap opgeven vandaag.'
Nou poeh, dat raakte wel die erkenning, na 13 á 11 jaar onnodig rekken (traineren genaamd) en geen enkel contact. Na wat gekletst over hoe het toch zo heeft kunnen lopen, waar hij niet duidelijk in is, komt hij ter zake. Hij biedt een bedrag, waarbij er iets meer voor mij overblijft áls de advocaat een flink stuk van zijn rekening laat zitten. Nou dat blijkt hij wel te willen, heb ik even geluk! Not. Het bedrag dat ik overhoud is trouwens nog geen 20% van de medische/zelfwerkzaamheidsverlies, huishoudelijk hulp etc inclusief rentekosten. Laat staan de schade door het zware verlies aan verdienvermogen. Als ik aangeef daar niet voor te tekenen. Staat hij rustig op en zegt: 'nou dan ga je straks zeker twee decennium kaarsjes (bij 20 jaar) op de taart uitblazen.'. Willens en wetens trauma 2.5 erbij... How low can you go? Ik zeg dat ik die dreiging het raam uitstuur en dat de druk bij beiden ligt.
Het wordt nog erger trouwens. Mijn eigen advocaat zei na het gesprek 'ons advies is tekenen', maar het is aan jou. Hij dringt vervolgens na het weekend, als ik aangeef niet voor het voorgestelde bedrag te tekenen, sterk aan op tekenen en dat ik anders de niet verlaagde rekening van hem gepresenteerd krijg. En dat ik morgen voor 12:00 moet beslissen!
Nou er is een nieuw woord uitgevonden: LETSELSCHADEADVOCAAT-SLACHTOFFER.
Je mag gerust weten, ik was van de kaart na het dreigende mailtje, woede én verdriet en vele gedachten kwamen opzetten. Wát een schending van het vertrouwen en in wat voor wereld leef ik en leeft zo iemand? Ik schoot in de actie, maar twee dagen later stond ik plots te trillen op mijn benen en heb ik Slachtofferhulp gebeld. Ik was gewoon, tsss, in Shock joh..